You may read the libretto, by Fannie Hurst, here: https://docs.google.com/file/d/0BzqH4takUCkvMUhsa3A2OTlLUlU/edit?pli=1 Digitized from the LP shown in the video above, "La Boheme For Orchestra," issued in 1957 on the Columbia Masterworks label, catalogue number CL 797. Act I (0:10) Act II (16:15) Act III (21:34) Act IV (31:23) La Bohème is an opera in four acts, composed by Giacomo Puccini to an Italian libretto by Luigi Illica and Giuseppe Giacosa, based on Scènes de la vie de bohème by Henri Murger. The world premiere performance of La bohème was in Turin on 1 February 1896 at the Teatro Regio, conducted by the young Arturo Toscanini. Since then, La bohème has become part of the standard Italian opera repertory and is one of the most frequently performed operas worldwide. In 1946, fifty years after the opera's premiere, Toscanini conducted a performance of it on radio with the NBC Symphony Orchestra. La bohème è un'opera lirica in quattro quadri di Giacomo Puccini, su libretto di Giuseppe Giacosa e Luigi Illica. Ispirato al romanzo di Henri Murger Scènes de la vie de bohème, il libretto ebbe una gestazione abbastanza laboriosa, per la difficoltà di adattare le situazioni e i personaggi del testo originario ai rigidi schemi e all'intelaiatura di un'opera musicale. L'orchestrazione della partitura procedette invece speditamente e fu completata nel dicembre 1895. Meno di due mesi dopo, il 1º febbraio 1896, La bohème fu rappresentata per la prima volta al Teatro Regio di Torino, diretta dal ventinovenne maestro Arturo Toscanini, con buon successo di pubblico, mentre la critica ufficiale, dimostratasi all'inizio piuttosto ostile, dovette presto allinearsi ai generali consensi. L'opera ha la stessa fonte e lo stesso titolo dell'omonimo spettacolo di Ruggero Leoncavallo, con cui al tempo Puccini ingaggiò una sfida. La bohème (en español: La bohemia) es una ópera en cuatro actos con música de Giacomo Puccini y libreto en italiano de Giuseppe Giacosa y Luigi Illica, quienes simplificaron y aunaron los diferentes episodios de la novela por entregas, Escenas de la vida bohemia de Henry Murger, publicada en el periódico El Corsario a lo largo de cinco años (1845-49). Refleja las vivencias de Puccini durante los años de estudiante en el conservatorio de Milán, donde compartió habitación con Pietro Mascagni. La Bohème ist eine Oper in vier Bildern, komponiert von Giacomo Puccini. Das Libretto wurde von Luigi Illica und Giuseppe Giacosa nach dem Roman Les scènes de la vie de bohème von Henri Murger verfasst. Die Uraufführung fand 1896 im Teatro Regio in Turin unter Arturo Toscanini statt. Trotz schlechter Kritiken nach der Uraufführung wurde La Bohème ein Welterfolg. Sie gehört zum Standard-Repertoire vieler Häuser und ist eine der weltweit am häufigsten aufgeführten Opern. La Bohème steht dem Verismo nahe, es geht um Leben, Leiden und Lieben von gewöhnlichen Menschen. Sie ist die vierte der zwölf Opern Puccinis und gilt als sein Meisterwerk Богема, итал. La Bohème — опера в четырёх актах Джакомо Пуччини. Луиджи Иллика и Джузеппе Джакоза написали либретто по произведению Анри Мюрже «Сцены из жизни богемы». Впервые опера была представлена публике 1 февраля 1896 года в туринском Teatro Regio, дирижировать пригласили Артуро Тосканини. La Bohème est un opéra en quatre tableaux de Giacomo Puccini, sur un livret en italien de Giacosa et Illica, d'après le roman d'Henri Murger, Scènes de la vie de bohème, et son adaptation théâtrale La Vie de bohème. Composé entre 1892 et 1895, il fut créé le 1er février 1896 au Teatro Regio de Turin, sous la direction d'Arturo Toscanini. L'œuvre ne doit pas être confondue avec l'opéra-homonyme de Ruggero Leoncavallo, créé l'année suivante et qui demeure rarement représenté. Cyganeria (oryginalny tytuł: La Bohème) -- opera w czterech aktach Giacoma Pucciniego z 1896 roku. Akcja rozgrywa się w Paryżu ok. 1830. Libretto to cztery fragmenty ukazujące obrazy z życia francuskiej cyganerii artystycznej w epoce balzakowskiej. Każdy fragment stanowi całość samą w sobie i kontrastuje z pozostałymi. Muzyka, w której zwraca uwagę zwłaszcza urozmaicona rytmika oraz barwność instrumentacji, oddaje różnorodność nastrojów powieści, przechodzących bezpośrednio od beztroskiej radości i szampańskiego humoru do przejmującego tragizmu. "David Hertzberg"